Vertrek naar Guinee

Donderdag 10 mei 2012 was het begin van mijn nieuwe reis naar Afrika. In het holst van de nacht vertrok ik met mijn twee katten Jasper en Marcus naar Guinee Conakry. Reizen is nooit echt aangenaam, behalve misschien als je gewoon korte tijd op vakantie gaat, maar de reis van Amsterdam naar Guinee was ronduit onaangenaam. Het begon op Schiphol, waar niet alleen KLM een uur te laat zijn balies opengooide, maar waar het bedrag dat Jérôme vanuit Guinee had betaald voor de katten en extra bagage niet op de rekening van Air France/KLM bleek te zijn binnengekomen. Ik moest dus opeens 400 euro extra betalen. Gelukkig bleek ik nog silver member te zijn, anders was het zelfs 600 euro geweest.

Verder was er een heel onaangename KLM-medewerker die niet goedkeurde dat de katten met zijn tweeën in een kennel gingen, hoewel op mijn officiële papieren stond dat Air France en partners dit wel hadden goedgekeurd. Maar de hufter weigerde zelfs maar een blik op mijn papieren te richten. Dus kon ik op Schiphol opzoek gaan naar een tweede kattenkennel, kosten 75 euro, die gelukkig mijn lieve buurvrouw Martje haalde terwijl ik verder ging in discussie met meneer hufter. Zo wilde hij ook de recentelijk aangeschafte, IATA goedgekeurde kennel, afkeuren, omdat het bovenrooster mogelijkerwijs opeens spontaan open kon schieten. Ik moest hem nageven, fantasie had hij wel. Ik echter ook. Ik bood aan het rooster aan beiden kanten met tieraps vast te zetten, dan kon er toch niets meer spontaan openfloepsen en misgaan? Voor hij een opmerking daarover kon maken, haalde ik mijn in m’n rugzak meegenomen tieraps – je weet maar nooit wat je tegenkomt, dus neem alles mee waar maar plaats voor is en wat van pas kan komen – om het rooster en met wat gemopper draaide hij zich van me weg. Ik wist niet dat er op Schiphol ook dit soort hufters rondliepen! Hoewel we al uren van te voren waren aangekomen, miste ik door alle toestanden bijna mijn vlucht naar Parijs!

Ook Parijs was een ramp. In de bagageruimte, waar ik zoals bekend de katten moest ophalen, zag ik opeens één van mijn koffers, al snel gevolgd door de tweede en de derde, op de bagageband aanrollen. Hoewel ik blij moest zijn dat ik ze zag – ik zou ze niet hebben opgemerkt als ik daar niet had moeten wachten op de katten – was ik minder blij met het onwelkome gesjouw van alle bagage op de toch al ongemakkelijke luchthaven CDG. Maar nu kon ik dus met al mijn bagage op een trolley weg om alles en iedereen opnieuw in te gaan checken. Ik kon wel janken! Maar het moet een grappig gezicht zijn geweest, een vrouw met verhit en jachtig gezicht, met cabinebagage en gitaar op haar rug, een torenhoge trolley voortduwend met daarop twee koffers, grote rugzak en bovenop twee kennels met in elk een nieuwsgierige kattenkopje gekleefd tegen de getraliede deurtjes.

Eindelijk aangekomen bij de incheckbalie, legde ik uit dat de dame in Amsterdam per vergissing mijn bagage niet had doorgelabeld naar Conakry. Dat was geen ramp, alles was in orde, behalve mijn extra bagage. De overigens erg vriendelijk Air France dame zei dat ze nergens kon terugvinden dat ik silver member was en dat mijn extrabagage nog betaald moest worden. Gelukkig stond het op mijn boardingcard en gelukkig accepteerde ze dat. Al met al miste ik dus ook al bijna deze vlucht, kon nog net drie flessen whisky en een zachte, reeds weglopende kaas kopen in de taxfree en zakte toen uitgeput, maar te moe om te slapen, onderuit in de vliegtuigstoel. De aankomst in Conakry verliep wonderbaarlijk gemakkelijk. Waar ik verwacht had dat de grootste problemen zouden plaatsvinden en de ergste dienstkloppers zouden werken, trof ik een rustig verlopende douane aan die hoewel niet snel, maar zeer ontspannen haar werk deed. Ook mijn koffers waren aangekomen en de katten waren niet al teveel van slag en schreeuwden geen moord en brand . Hoewel er die dag demonstraties waren in verband met de aankomende presidentsverkiezingen, en we een aantal keren van route moesten veranderen, kwamen we na niet al te lange tijd aan bij mijn toekomstige huis. Jérôme woonde er ook nog maar pas sinds drie dagen, en had zijn nachten doorgebracht op de bank en nog niet de tijd gehad om zijn koffers uit te pakken, dus de zitkamer stond vol met zijn koffers en nu met mijn troep erbij leek het alsof er een veldslag had plaatsgevonden. Maar de katten waren erg blij om hun vier poten weer te kunnen bewegen.

Het is buiten op het moment, nu vlak voor het regenseizoen echt begint, warm en erg vochtig en drukkend. De poezen zijn nog altijd niet echt gewend en vinden de warmte na een aantal maanden relatieve kou in Nederland, nog niet echt denderend. Ze liggen overdag merendeels te slapen in de zitkamer waar de airco regelmatig aanstaat. Soms staan ze even loom op van hun zitplaats, lopen een kleine meter, laten zich dan op hun zij vallen alsof ze plots het belang hebben ingezien van het besluit om daar hun middagdutje voort te zetten.

Guinee is een mooie stad, maar zoals zoveel Afrikaanse steden erg vuil. Langs de kant van de wegen liggen bergen weggegooide plastic waterzakjes, lege afvalzakjes en ander huisvuil. Vrouwen zijn druk in de weer met handvegers om de grond voor hun winkeltjes en huizen schoon te houden, maar het afval wordt niet of nauwelijks opgehaald en verdwijnt dus in het diepe riool langs de wegen of wordt een meter van hun huis weg gedumpt, waar iemand anders het maar moet oplossen. Maar het leeft volop, overal klinken djembe´s, kinderen voetballen in de straten en vrouwen kwebbelen de laatste nieuwtjes. Je vergeet het vuil snel wanneer je de vrouwen gekleed in kleurrijke boeboes en de mannen in prachtige Afrikaanse stoffen ziet, wat vooral de zonovergoten kleine straatjes vol palmbomen en bougainvilles er haast paradijselijk doet uitzien. Ik merk ook dat je eigen humeur een belangrijk aandeel heeft in hoe je de stad aanschouwt. Ben je in een minder goed humeur, dan zie je vooral het vuil, de rotzooi en vallen je vooral de chaos en de corrupte politie op, maar met een goed humeur kijk je boven de rotzooi uit en zie je de warme, lachende gezichten en de rijke kleurschakeringen van een bruisende, levende stad. Proberen dus positief te blijven denken!